Na een lange afdaling kregen alweer de nodige klimmetjes. Het ging goed bergop en bergaf. In Castéra-Verduzan hebben wij uiteindelijk een kop koffie gedronken in een hotel. Toen wij het hotel verlieten stopte er net een pelgrim op een mountainbike. Hij bleek afkomstig uit Erkelenz. Dus het was bijna een buurman. Hij vertelde dat hij ook vanuit Lectoure vertrokken was. Hij typeerde de omgeving goed. “der Weg war wie ein Eierkarton.”

Omdat het maandag is zijn er heel weinig winkels open. Het werd dus zoeken naar een nieuwe voorraad baguettes. Vlak voordat wij Biran bereikten passeerde ons een witte bestelauto die volgeladen was met baguettes. Dat was dus de rijdende bakker. Ria zag het busje een eind verderop stoppen. Wij dus snel ernaar toe. Het lukte ons om twee stokbroden te scoren.

Na de stokbroden te hebben gekocht gingen wij op naar een eetgelegenheid. Vlak voor de plaats Brouilh-Monbert zagen wij een reclamebord van een bar die 7 dagen per week open zou zijn. Dus wij daarnaar toe. De bar bleek inderdaad open. De zeker 80 jaar oude madame vertelde ons dat zij geen maaltijden verstrekte maar dat wij wel eigen spullen konden eten.  Het was dus een geluk dat wij die twee stokbroden gekocht hadden. Wij hebben dus onze eigen lunch verzorgd. Ook kon Ria haar accu weer een beetje bijladen.

Na de lunch zijn wij richting Montesquiou gefietst. Daar wilden wij een slaapplaats gaan zoeken. Wij kwamen bij een kasteelhotel annex camping die groot adverteerde langs de weg. Maar bij aankomst bleek dat zij nog gesloten waren. De Nederlandse eigenaresse verwees ons door naar een andere camping die echter totaal niet op onze route lag. Wij gingen dus maar op zoek naar Chambre d’Hôte in Montesquiou. Dat bleek een schot in de roos: “overnachting vanaf € 123,00 per nacht”. Dit gaat het niet worden.

Wij zijn dus maar verder gegaan op onze route en zagen een bordje met ver verwijzing: Camping Pouylebon. Wij hebben de bordjes maar gevolgd en kwamen uiteindelijk uit bij een klein paradijs. Wij werden gastvrij ontvangen door een Brabantse gastvrouw. Wij kregen een mooie gite in grootmoeders stijl. De prijs valt reuze mee.

Nu zitten wij prinsheerlijk in het zonnetje te genieten, terwijl de was droogt aan de waslijn.

Door alle gedoe met het vinden van een slaapplaats hebben wij vandaag 80,2 kilometer afgelegd. Het aantal hoogtemeters bedraagt 1230. Het was wel mooi weer, hoewel in morgen nogal fris.

Vanmorgen zijn wij vanuit het Ancien Carmel naar de markt in het centrum van Moissac gegaan. Hier was de zondagsmarkt. Ik had gedacht dat het een rommelmarkt zou zijn, maar het was een gewone markt. Het ontbijt hebben wij derhalve op de markt gekocht en gegeten.

Hierna zijn wij vertrokken in de richting van Castelsarrasin. Wij moesten de kanaalbrug over en dan meteen rechtsaf het kanaalpad gaan volgen. Dit pad hebben wij 10 kilometer lang gevolgd. Hier kwamen wij ook veel wandelende pelgrims tegen. Deze waren dus reeds vroeg in de ochtend vertrokken. Er werden heel veel Buon Caminos uitgewisseld. Dit was best leuk.

Bij het plaatsje Auvillar werden wij verrast op een zeer steile beklimming. In het routeboekje stond dat er een klim zou zijn. Dat dit er een was die twee keer zo erg was als de Cauberg stond er niet bij!

Na een korte onderbreking in dit plaatsje mochten wij nog een helling van 9% beklimmen. Dit was de voorbode van een aantal lekkere beklimmingen die er zouden gaan volgen. Er zat onder andere een klim bij van 2,5 kilometer lengte waarvan 350 meter een stijgingspercentage had van 10%.

Na flink wat klimmetjes kwamen wij in Miradoux. Volgens de infoborden zouden er 3 restaurants zijn. Wij dachten dus hier wel te kunnen lunchen, maar helaas was op zondag alles gesloten. Dus moesten wij weer verder. Volgens een inwoner van Miradoux zou in het dorpje Castet-Arrouy wel een restaurant zijn dat open zou kunnen zijn. Dus wij gingen maar door.

In Castet-Arrouy was inderdaad een restaurant maar ook dat bleek gesloten. Aan een picknicktafel tegenover dit restaurant zat een jongeman. Wij zijn dus maar bij hem gaan zitten. Bleek dat hij ook aan de pelgrimstocht bezig was.

Even ter info. Omdat de accu’s ver leeg waren wilden wij deze even bijladen. Bij de deur van het restaurant hing een verdeeldoos voor de stroom. Dus ik was zo vrij om de laders daarin te steken en de accu’s te laden. Na ongeveer 10 minuten kwam er een auto die stopte voor de zaak. Er stapte een vrouw uit die gelijk de stekkers uit de stekkerdoos trok, naar binnenging en daar de stroom uitschakelde. Hierna vertrok ze weer, zonder ook maar iets te zeggen. Vriendelijke mensen!! Ook de jongeman was sprakeloos van dit gedrag.

Na te hebben geluncht zijn wij met de “lege” accu’s richting Lectoure doorgefietst. Ook zonder de extra lading hebben wij het gehaald en konden wij een slaapplaats gaan zoeken. Via het routeboekje kwamen bij een klooster terecht. Daar zei een non dat wij iets verderop tegenover de kathedraal zouden kunnen slapen. Dat bleek de woning te zijn van de pastoor. Die woning is zo groot dat er diverse kamers gebruikt kunnen worden. Hier kunnen we nu dineren, slapen en ontbijten voor een donativo. (donativo=een vrije gift)

Wij hebben nog even in het plaatsje rondgekeken voordat wij om 19.00 uur met de andere pelgrims aan tafel.

Vandaag hebben wij 56,5 kilometer gefietst met 883 hoogtemeters. Het weer was fris maar droog.

Vannacht hebben wij mogen genieten van het snurken van onze kamergenoot Pierre. Hij begon al meteen nadat het licht uit was te snurken en hield dat de hele nacht vol. Gelukkig hebben wij toch nog kunnen slapen.

Tijdens het ontbijt troffen wij twee oudere dames die naar al snel bleek uit Duitsland kwamen. Zij waren uit de buurt van Stuttgart en hadden al in 10 jaar tijd meerdere etappes gelopen. Zij waren nu iets over helft.

Toen wij vertrokken moesten wij de stad verlaten over het Pon Valentré. Over deze boogbrug met drie torens zagen wij meerdere pelgrims lopen in de richting van het bergpad aan de overkant. Aan het begin van de brug troffen wij een pelgrim die afkomstig bleek uit Zweden. Hij was aan een etappe van 4 weken bezig, waarvan hij er nu 2 op had zitten.

Nadat wij de stad uit waren moesten wij de richting l’Hospitalet volgen? Dit was een beetje verwarrend want een paar dagen geleden waren wij bij Rocamadour ook al in een plaatsje met die naam geweest. Het was gelukkig wel een ander dorp, anders hadden wij meer dan 80 kilometer rond gereden.

Na heel wat klimmen kwamen wij uiteindelijk in het plaatsje Castelnau s/ Montratier. Voordat wij deze plaats inreden zagen wij links van de weg een voor die streek karakteristieke molen. In de plaats zelf hebben wij een paar kleine inkopen gedaan.

Er volgde toen een lange afdaling naar het dal van de Lupte. Gedurende vele kilometers was het licht glooiend en konden wij lekker opschieten. Langs de hele route lagen maar weinig dorpjes en er was nergens gelegenheid om iets te eten. Gelukkig hadden wij voldoende etenswaren bij ons en dus konden in Vazerac bij de kerk op het stoepje onze lunch genieten. Omdat een mevrouw de kerk aan het poetsen was kon ik die even bezichtigen. Verder liep er maar eenzame hond over weg die ons nieuwsgierig aanstaarde.

Toen wij weer verder fietsten staken er plotseling twee patrijzen de weg over. Dus even in de remmen knijpen om een botsing te voorkomen.

Na een mooie rit door een bosrijke omgeving kwamen we uiteindelijk in het centrum van Moissac. Daar hebben wij boven op een heuvel in het klooster Ancien Carmel onderdak gevonden.

Na alles op de kamer te hebben verstouwd zijn wij te voet Moissac ingegaan. Daar hebben wij een aantal dingen bezichtigd, waaronder de Abdij van St.Pierre. In deze abdij hebben wij het lof bijgewoond. Wij waren namelijk net op tijd om mee te maken hoe zeven zusters in de abdij het lof zongen. Een bijzonder moment.

In het klooster Ancien Carmel zijn een heleboel pelgrims aangekomen. Wij spraken onder andere ook even met twee oudere pelgrims die onderweg waren. Dit bleken een Italiaanse man en een Zwitserse vrouw te zijn. Al met al vandaag toch een internationaal tintje aan onze tocht toegevoegd. Tot morgen.

Vandaag 64,8 kilometer toegevoegd aan ons totaal. Ook vandaag bleek dat wij ongemerkt toch de nodige hoogtemeters maken, namelijk 1062, met vanmorgen grijs weer dat in de loop van de ochtend beter werd. Later in de middag – rond 13.30 uur – op een afstand van 7 kilometer van Mossaic begon het te regenen. Jammer hè.

Vanmorgen een grijze hemel en het is heiig, maar gelukkig geen regen op dit moment. Na het ontbijt zijn wij vertrokken de berg af naar het oude gedeelte van Rocamadour. In de afdaling nog snel een foto gemaakt om daarna meteen weer een behoorlijke klim te krijgen. Dit was weer even behoorlijk inspannend maar het uitzicht op de omgeving maakte alles goed. Na de klim van 2 kilometer ging het even bergaf, maar snel daarna volgde de volgende klim van 1,5 kilometer. Als dit zo doorgaat zullen wij snel door onze energie heen zijn. Gelukkig werd het echter steeds makkelijker en de bergen waren niet meer zo steil, maar het ging wel nog steeds bergop. Toen wij na een kopje koffie in Carluzet verder gingen kreeg ik plotseling een sms-je van Rob Selker. Hij had vernomen dat wij dachten het huis van zijn zwager gezien te hebben. Hij legde haarfijn uit waar wij het huis met het torentje zouden kunnen spotten. Wij hebben het ook nog gevonden. Het lag wel in verte in een dal verscholen. Door de afstand en het weer was het maken van een foto helaas niet mogelijk.

In Labastide-Murat gingen wij lunchen. Omdat om onze accu’s leeg dreigden te raken vroeg Ria in goed Frans aan de bazin van het restaurant of wij de elektrische fietsen binnen mochten laden. De bazin schrokje zich echter een hoedje en zie in eerste aanleg “mais non, c’est ne pas possible”. Zij dacht namelijk dat wij met complete fietsen en bagage het restaurant in wilden. Nadat uitgelegd was dat het alleen om de accu’s ging was het geen probleem meer.

Na het lunchen gingen wij richting Cahors, dit was uiteindelijk ons doel vandaag. Vanaf Labastide-Murat ging het tot aan Vers kilometers bergaf. Dit was gelet op de laatste inspannende dagen een echte ontspanning. Het uitzicht links en rechts was schitterend. Overal was het groen en zag je de rotsen. Het is moeilijk om dit uitzicht goed te omschrijven.

Vanaf Vers volgden wij een “landweg” langs de rivier de Lot. Nu was het wel weer licht stijgen en dalen, maar dit  viel allemaal wel mee. Uiteindelijk kwamen wij in Cahors en hebben daar in een oud klooster ons onderkomen voor vannacht gevonden. Wij delen de kamer vannacht wel met een Frans koppel.

Vandaag hebben wij een nette 73,8 kilometer gemaakt. Volgens de gegevens van runtastic hebben wij 2005 hoogtemeters gemaakt, dit is bijna onvoorstelbaar. Ondanks de regendreiging in de namiddag hebben wij het gelukkig droog gehouden. Er zijn maar een paar regendruppels gevallen. 

putain il pleut aujourd'hui!

Hoe kan het ook anders na een mooie dag moet er een iets slechtere dag komen. Dus vandaag met regen vertrokken. Weliswaar is het nu nog lichte regen, maar toch. Wij hebben onze poncho’s in ieder geval wel nodig. Omdat wij iets van de route afgeweken waren dachten wij nog een behoorlijk stuk te moeten fietsen naar een punt op de route. Dit was echter niet nodig want na ongeveer 1 kilometer waren wij alweer op de route.
Na Hôpital-St.Jean kregen we een flinke afdaling. Dat was wel lekker. Maar even later moesten wij toch weer 2 kilometer  5-7% klimmen. Dit ging echter wel.
In het plaatsje Martel hebben wij een kopje koffie gedronken en daarna even door het stadje gewandeld. Wij namen ons nu even de tijd omdat wij vandaag tot Rocamadour wilden gaan. Die afstand was niet zo lang. In het stadje was een mooie markthal en er waren veel leuke straatjes. Toen wij de stad uitreden zagen we links een oude stoomtrein. Dit bleek een oud station met oude treinen te zijn. Daar dus ook even gekeken.

Daarna zijn wij doorgefietst naar L’Hospitalet een voorstadje van Rocamadour. Tijdens deze rit kwamen wij ook in St.Sozy. De schrijfster Jean Auel heeft haar boeken geïnspireerd op dit dorp en de vallei. Dit is ook wel te begrijpen als je ziet hoe mooi deze omgeving is. Er zijn schitterende vergezichten en mooie panorama’s.

In L’Hospitalet hebben wij een bezoekje gebracht aan de grotten van Merveille. De rondleiding was in het Frans, maar wij kregen een Nederlandse tekst. Het is een natuurlijke grot met meerdere wandtekeningen van 20.000 jaar oude tekeningen. Dit was heel apart om te zien.

Daarna hebben we via het Maison de Tourisme een slaapplaats geregeld. Voordat we hier naartoe gingen hebben we een bezoek gebracht aan Rocamadour. Via de ascenseur, die door de rotswand naar beneden gaat, zijn wij naar de Place des Senhals gegaan. Daarna zijn we via de trappen naar de oude stad gelopen. Het was vandaag niet erg druk omdat het weer niet echt meewerkte. Soms was het even droog, maar de meeste tijd regent het. Een bezoekje aan de stad was best wel de moeite waard. Er is heel veel te zien en het doet een beetje denken aan Valkenburg. Overal souvenirwinkels en eetgelegenheden.

Het regent nu pijpenstelen en wij zijn blij dat we een châmbre d'hôte gevonden hebben waar wij lekker droog zitten.

Vandaag maar 42,4 kilometer gemaakt en toch nog 812 hoogtemeters. Wij hebben het wel verdiend om vandaag even een beetje rustig aan te doen.

Vanochtend na een goede nachtrust met goede zin opgestaan. Ik ben even naar het dorp gefietst om verse baguettes en croissantjes te kopen voor ons ontbijt. Dit ontbijt hebben we in ons “pelgrimshutje” lekker opgegeten.

Daarna zijn wij weer op de fiets gestapt en, uitgezwaaid door ons gastvrouw, weer vertrokken. De eerste kilometers ging het lekker omdat er flink gedaald moest worden. Na een lange afdaling richting Donzenac kwamen wij rond 11.45 uur in dat stadje. Daar hebben wij eerst een kopje koffie gedronken. Daarna hebben wij de stad bezocht. Wij zijn op bezoek geweest bij de Mairie, de Chapelle des Pénitents en de St.Martin-kerk. Een wandeling door het stadje was best aardig. Alleen de markthal hebben wij niet gevonden omdat het te veel tijd ging kosten.

Wij zijn na de wandeling weer verder gegaan in de richting van Ussac. Vanaf dat moment was het alweer klimmen. Wij hadden ons daar eigenlijk niet op voorbereid. Het was een redelijk kort venijnig klimmetje. Uiteindelijk kwamen wij in Brive-la-Gaillarde. Toen wij de stad binnenkwamen zag ik een restaurant en Ria een “kebab”. De keuze was snel gemaakt. In het restaurant was de Plat de Jour een “cannard-à-l’orange”. Dit hebben wij ons heerlijk laten smaken.

Na een kort bezoekje aan de stad – wandeling door het voetgangersgebied – zijn wij weer verder gegaan richting Cosnac. Daar kwamen wij voor de verassing van de dag: een klim van 6-10% over een lengte van 6 kilometer. Heerlijk toch.

Na deze klim konden wij even een beetje uitrusten omdat het een stukje vals plat was. Pas enkele kiiomters – 2 in totaal – kregen wij een flinke afdaling van 8%. Dit was genieten. Vanaf de afdaling konden wij aan de overkant boven op de berg een ruïne zien liggen. Uit het routeboekje bleek dat dit de stad Turenne zou moeten zijn. Dus wij moesten weer omhoog. Onder aan de voet van de afdaling leek het er even op dat het wel mee zou vallen. Misrekening want achter het tunneltje onder het spoor bleek de weg steil omhoog te lopen. Daar was weer een klim van 1 kilometer lengte met een stijging van 8-9% en die zorgde ervoor dat wij boven aan de berg nagenoeg niets meer in onze accu’s hadden. Omdat het de bedoeling toch al was om in Turenne te overnachten was dit niet echt een probleem.

Bij een vriendelijke mevrouw in het toeristenbureau mochten wij de accu’s even bijladen. Ook heeft zij een onderkomen voor ons gezocht. Dit ligt even van de route in een zeer fraaie omgeving, maar ver van de bewoonde wereld. Het is zoals Ria al vaker gezegd heeft onderweg “Alleen op de wereld”.

De afgelegde afstand vandaag is toch 56,4 kilometer met 1266 hoogtemeters. Het was mooi en warm weer. Wij konden uiteindelijk in korte mouwen fietsen. Dat is wel aangenaam. 

Vandaag ziet het er weer mooi uit. Het zonnetje schijnt. De voorspellingen zijn dat het 20 graden zal gaan worden. Dus mooi fietsweer. Vandaag is het de bedoeling om via Uzerche naar Donzenac te gaan in de hoop daar een slaapplaats te zullen vinden. Afwachten maar.
Helaas het is niet gelukt om tot in Donzenac te komen. In het plaatsje Lagraulière zijn wij gestrand. Daar hebben wij een camping gevonden om de nacht door te brengen. Het is hier wel iets minder dan op de camping Montreal in St.Germain-les-Belles, maar wij moeten het er mee doen.

Vanochtend hebben wij weer een ree gezien. Het dier stond links in een wei en stak ook weer de weg over kennelijk om aan ons te ontsnappen. Wij waren net weer onderweg toen wij het dier gespot hebben.

In het begin ging het nog goed. De route naar Uzerches verliep vrij makkelijk en snel. In die plaats hebben wij dan ook de Mairie bezocht. Ook hebben wij de oude stad even bekeken en de St.Petruskerk bezocht. Vanaf de oude stad is er inderdaad een schitterend uitzicht over de omgeving.

Na de lunch zijn wij vertrokken in de richting van Donzenac. De route-omschrijving in het boekje was iets anders als dat de GPS aangaf. Wij hebben die route gevolgd omdat dit over een pad door het bos ging en niet langs de grote weg. Vervolgens kwamen wij in Espartignac weer op de route die de GPS ook had. In de afdaling naar Ceyrat ging het mis. Kennelijk hebben wij daar een afslag naar het plaatsje Salesse gemist. Na een omzwerving met heel veel steile klimmetjes kwamen wij uiteindelijk in Saint-Jal weer op de normale route. De klimmetjes hadden uiteindelijk zoveel energie gevergd dat wij het niet meer verantwoord vonden om verder dan Lagraulière te gaan. De afstand naar Donzenac is nog zo’n 20 kilometer met veel klimmetjes. Het ruilen van de accu’s had geen zin omdat ze beide ver leeg waren.

Nadat we op de camping geïnstalleerd waren hebben wij te voet een bezoekje gebracht aan het stadje. Hier was echter alles gesloten. De enige bar die wij tegenkwamen was alleen op zaterdag en zondag geopend. Dus hebben we genoegen moeten nemen met wat chips en een blikje drinken uit de plaatselijke “supermarkt”. Vanavond wordt het vroeg slapen gaan.

Toen wij terugliepen naar de camping werd ik leuk verrast door een telefoontje van Ingrid. Dit is een oud-collega van mijn werk. Het is echt leuk dat zij even belde om zich op de hoogte te stellen van onze belevenissen.

Vandaag 53,1 kilometer afgelegd met 1181 hoogtemeters en een maximale stijging van 554 meter.

Hoera, vanmorgen werden wij wakker en het regende niet meer. Het zonnetje scheen volop maar het was wel nog iets fris. Na een goed ontbijt bij onze gezellige gastheer en gastvrouw hebben wij weer alle spullen op de fiets gepakt en zijn wij weer op onze fietsen gestapt en vertrokken. Het is echter voor jullie lezers misschien een beetje saai om steeds te lezen hoe wij fietsen. Het is helaas niet mogelijk om jullie via dit blog te laten zien in welke mooie omgeving wij fietsen. De ene keer gaat over vlakke wegen langs akkers en weilanden en de volgende keer over bergen en door bossen. Wij zien heel veel vogels langs de weg, waaronder vele roofvogels. Vanmorgen stak er zelfs een ree de weg over. Het dier stond eerst links van de weg in een weiland en plotseling rende het de weg over en verdween in de bosjes. Dat was bij het plaatsje St.Martin-Ste.Catherine.

Vandaag zijn wij van Châtelus-le-Marcheix naar St.Germain-les-Belles gegaan. Dit ging via veel beklimmingen. Ik schat dat wij toch minstens 12 kilometer geklommen hebben. Wij hebben in ieder geval 1243 hoogtemeters gemaakt. Dit is ook wel te merken nu wij in ons chalet op de camping zitten. Wij zijn echt moe.

Op onze route kwamen wij vandaag in het plaatsje Le-Châtenet-en-Dognon. Daar hebben wij in een plaatselijke kroeg een kop koffie en een kop chocomel gedronken. Het was een echt dorpscafé met veel “hangouderen”. Er stonden een paar oudere mannen aan de bar en er zaten een paar aan een tafeltje. Er werd al flink wat alcohol gedronken. Kennelijk hoeven deze mannen hier niet meer te werken.

In het plaatsje St.Léonard-de-Noblat hebben wij in de Mairie een stempel gehaald voor onze credencials. Door de medewerkster werd ons een restaurant aanbevolen dat op het grote plein tegenover de stenen stier lag. In dit restaurant hebben wij goed gegeten. Daarna zijn wij nog even naar de Cathédrale gegaan. Deze kerk heeft een hoge toren die al van veraf te zien is. Ook wij hebben die toren al kilometers voordat wij in het plaatsje waren gezien. De toren is uit de twaalfde eeuw en 52 meter hoog. In de kerk is een graftombe van de kluizenaar Leonard met boven de tombe kluisters.

Vervolgens zijn wij weer de berg afgereden naar Pont-de-Noblat waar wij over de brug gingen en rechts van ons het hoge spoorwegviaduct zagen liggen. Daarna zijn wij via St.Bonnet-Briance naar St.Germain-les-Belles gegaan. Langs de grote weg nabij Le Pouyol zagen wij nog een “dolmen”. Deze hunebedden liggen hier overal.

In St.Germain zijn wij op de camping gastvrij ontvangen. Wij kregen een chalet voor een “pelgrimsprijs”. Het uitzicht is schitterend.

Ria heeft hier voor het eerst gebruik gemaakt van de wasmachine en de droger om de was eens “goed” te doen. Alle andere keren was het in de douche of de wasbak. Dit was maar behelpen.

Vanochtend regent het nog steeds. Maar ondanks de regen moeten wij toch verder. Er zit niets anders op. Vol goede moed zijn wij bij ons gastadres vertrokken. Omdat er in St.Priest-la-Feuille een hunebed (dolmen) zou zijn hebben wij een kort uitstapje van de route gemaakt. Daarna hebben wij de route weer opgezocht en zijn wij in de richting van Bénévent-l’Abbaye gaan fietsen.

In het begin was het slechts lichte regenval. Na enkele kilometers begon het toch weer iets harder te regenen. Gelukkig kwam wij in de plaats Le Grand Bourg. Aldaar hebben wij enkele inkopen gedaan, o.a. bananen, mandarijnen en baguettes en in het plaatselijke goklokaal hebben wij koffie gedronken.  Ook hebben wij even een kijkje genomen in de kerk want die was open. Misschien kwam dat omdat het zondag is. Trouwens vermeldenswaardig is dat ook hier veel winkels open zijn.
Wij hoopten dat het na deze onderbreking iets minder zou regenen. Dit was helaas een miscalculatie. De weergoden zijn ons vandaag niet gunstig gestemd.

Wij namen ons derhalve voor om tot Bénévent-l’Abbaye te gaan om daar dan maar te schuilen/overnachten. Wij fietsten dus richting Bénévent. De GPS gaf aan dat wij rechtsaf moesten. Het routeboek gaf iets anders aan. Ik volgde de GPS. Na enkele kilometers bergop gefietst hebben over smalle wegen kwamen wij door een dorpje. Bij het binnenrijden kwam er al iets bekend voor. Even verder zagen we onder een open schuurtje een antieke Deux-Chevaux staan. Deze hadden we eerder al eens gezien. Dus had ik een foutje gemaakt bij het bepalen van de route. Naar later bleek was ik een weg te vroeg rechtsaf geslagen. Door de GPS werden wij vervolgens weer naar de juiste route gebracht. Dit was een rondje van ongeveer 7 kilometer.

Uiteindelijk kwamen wij toch in Bénévent-l’Abbaye. Daar bleken alle refugio’s pas na 16.00 uur open te gaan. Omdat het pas 12.00 uur was hebben we besloten om in dit plaatsje iets te eten en dan door te gaan naar de volgende refugio in La Clupte. Daar konden wij gelukkig terecht en dus hebben wij ons nachtverblijf daar opgeslagen. In deze “refugio” is een heerlijk bad aanwezig. Het eerste bad in 17 dagen. Ria was in haar nopjes. Dus het gezegde – eind goed al goed – is hier echt wel van toepassing.

Vandaag 44,6 kilometer in de regen afgelegd.

Vannacht wakker geworden van de enorme regen die viel. Een beetje ongerust over het weer voor vandaag was ik toen wel. Vanmorgen toen wij vertrokken motregende het wel, maar de zware regen was over. De eerste 5 kilometer was het meteen al flink klimmen. Daarna was het tot aan Crozant dalen en klimmen. Onze accu's hadden het al meteen zwaar te verduren. Toen wij Crozant naderden zagen wij in de verte al de ruines liggen. Na een flinke klim kwamen wij in Crozant, waar de rijdende bakker net op het punt stond te vertrekken. Wij konden nog net een baguette kopen.

Toen wij koffie wilden drinken in de plaatselijke bar zag Ria rechts naast de bar een Coiffure. Dus meteen werd die zaak opgezocht en werd het haar van Ria weer in fatsoen gebracht. Ondertussen dronk ik een kop koffie en haalde ik de stempels voor de credencials bij de plaatselijke info.

Hierna zijn wij verder gegaan in de richting van St. Agnant-de-Versillat. Het was op dat ogenblik weer droog en dus konden de poncho's even onder de snelbinders. In St. Agnant-de-Versillat hebben wij de lunch genoten samen met 12 pompiers (brandweer/ambulance) die met 3 auto's ter plaatse waren.

Na de lunch ging het weer verder. Wij waren van plan om via La Souterraine naar Bénévent-l'Abbaye te fietsen om daar te overnachten. In La Souterraine hebben we nog even een bezoekje gebracht aan de Notre-Dame. De witte steen in de toren hebben we gevonden. In de kerk kon ikzelf de stempel zetten. Die lag namelijk in een laatje van de tafel. Toen wij verder wilden fietsen sprak een inwoner ons aan. Hij informeerde naar ons doel en vertelde ondertussen dat het weer slecht zou worden. Hij verwachtte onweer. Maar wij lieten ons daar niet door van de wijs brengen en gingen dus monter verder.

Op een goede kilometer voor St. Priest-la-Feuille werd het toch wel erg donker en begon het behoorlijk hard te regenen. Bij de kerk hebben wij toen vlug een schuilplaats gezocht. In de kerk werd hard gewerkt door de inwoners. Zij waren de kerk aan het opknappen. Na mijn vraag naar een Chambre d'Hôte werd ons vriendelijk de weg gewezen. Wij zijn dus maar gestopt bij die Chambre d'Hôte. Gelukkig maar, want even later barstte het echt los. Als wij doorgefietst waren zouden wij en onze spullen doornat geworden zijn.

Vandaag zijn wij dus na 42 kilometer gestrand. De regen heeft ons toch een beetje tuk gehad.