Vandaag wordt het een warme dag. Toen wij de herberg verlieten was de temperatuur al behoorlijk. Het was niet meer zo koud als de andere dagen, dus wisten wij al wat ons te wachten stond.

De eerste kilometers gingen bijna vanzelf. Wij gingen bergaf en hoefden maar licht bij te trappen om een behoorlijk tempo te krijgen. Na zo’n 9 kilometer lekker bergaf te zijn gegaan moesten wij op een kruising linksaf. Vanaf dat moment ging het alweer bergop, al was dat in het begin nog maar licht. Na enkele kilometers ging het toch weer even stevig omhoog en moesten wij 2 km lang toch echt wel klimmen. Het uitzicht was echter weer schitterend.

Via verschillende leuke dorpjes kwamen wij in San Juan de Ortega. Dit is een klein dorp met een klooster met hospital, een romaanse kerk en enkele woningen. Daar hebben wij even een korte pauze ingelast. Opvallend was dat er veel pelgrims rond het plein zaten. Zij waren met allerlei dingen bezig. De een met zijn sokken, de ander met zijn voeten en weer anderen waren zich aan het insmeren en aan het omkleden.

Na de korte onderbreking zijn wij weer verder gegaan. Na een paar klimmetjes kwam wij uiteindelijk op de BU820 en konden wij van Arlanzón naar Ibeas de Juarros een leuk tempo draaien. De weg was behoorlijk recht en liep bergaf. De 7 km legden wij af met een gemiddelde van ongeveer 24 km/uur. Dat ging behoorlijk lekker.

Vanuit Ibeas de Juarros moesten wij tot aan de Base Militar langs de N120 fietsen. Wij kozen daar voor een onverharde weg die parallel liep. De grote weg was ons toch een beetje te gevaarlijk. Bij de Base Militar moesten wij linksaf de weg vervolgen. Daar kregen wij een berg van 14% voor onze kiezen. Gelukkig was deze niet al te lang.

Vlak voordat wij Burgos zouden bereiken moesten wij van de grote weg af en de Pista langs de Rio Arlanzón volgen. Dit is een fietspad dat parallel aan het pelgrimsvoetpad naar het centrum van Burgos leidt. In Burgos was het weer eens lekker zoeken. Het is bijna onbegonnen werk met een fiets in de grote stad. De route geeft wel een richting aan, maar door allerlei éénrichtingswegen kom je uiteindelijk niet daar waar je zijn moet. Dus hebben wij maar op eigen gelegenheid de stad doorkruist. Wel konden wij even de kathedraal bekijken. Die kwam op onze route toevallig voorbij. Daar hebben wij ook een stempel in onze credencials gezet.

Vlak voordat wij Burgos verlieten hebben wij onszelf getrakteerd op een ijsje. Het immers al zo’n 25 graden en de zon bakte behoorlijk. Dit was te merken aan de roodverbrande knieën en kuiten. Na even iets gesmeerd te hebben ging het wel weer.

Na Burgos zijn wij weer de heuvels in gefietst. Het ging vandaag behoorlijk lekker en dat is uiteindelijk ook te merken aan de afgelegde kilometers. Wij hebben vandaag 81,8 km afgelegd. In het plaatsje waar wij nu zijn, Estepar, moeten wij in een hotel overnachten omdat er geen herberg is. Maar de prijs is gelijk aan die van een herberg. 

Vannacht weer eens op zijn ouderwets met z’n tweeën op een kamer kunnen slapen. Eigenlijk hadden wij de hele Rural (herberg) ter onzer beschikking. Wij waren de enige gasten. Ook in het dorp waren wij de enigen. Het restaurant “El Mirador” moest speciaal voor ons de deuren open doen. Vreemd toch? Misschien toch niet als je bedenkt dat de wandelende pelgrims deze uithoek niet bezoeken.

Na een welverdiende nachtrust zijn wij richting Sto.Domingo de la Calzada gaan fietsen. Het was weer als vanouds erg frisjes. De zon scheen mooi aan de hemel, maar de wind, die op deze hoogvlakte kennelijk altijd aanwezig is, maakt het toch fris. Ook wat betreft het fietsen is het steeds tegen de wind in gaan. Maar wij houden stug vol.

In het boekje wordt wel vermeld dat er klimmetjes zijn, maar het zegt niet dat de hele weg eigenlijk een vals plat is. Soms wordt er even gedaald en dan gaat het weer langzaam maar zeker omhoog.

Na een aantal kilometers gefietst te hebben zagen wij weer de eerste wandelende pelgrims van rechts uit een veldweg komen. Die hebben zeker een afkorting genomen. Maar het was wel leuk om weer eens andere pelgrims te zien.

Tot aan Sto.Domingo ging de route 16 km lang over een grote weg. Het bleef maar steeds rechtdoor gaan en je zag het vervolg van de weg al heel ver voor je liggen. Er leek geen einde aan te komen.

In Sto.Domingo ging het dwars door het centrum. Even langs de kathedraal (was gesloten) en dan weer langs de grote weg verder in de richting van Belorado. Even buiten de stad zagen wij twee grote schoorstenen met daarop ooievaarsnesten. Dit is voor deze streek gebruikelijk. Je kunt ze overal tegenkomen. Het is wel leuk dit eens te zien.

Vandaag hebben wij heel veel lange wegen moeten fietsen. Er was weinig afleiding en het zou saai zijn als er geen leuke vergezichten zouden zijn.

In het plaatsje Leiva hebben wij de mijlpaal van 2000 km gehaald. Daar hebben wij even voor stilgestaan en een fotootje gemaakt van de km-stand op de fiets van Ria (999.9)

In Tormantos wilden wij iets gaan eten, maar de plaatselijke bar was helaas – zoals zo vaak – gesloten. Dus hebben wij ons maar op een bankje gezet en ons eigen brood opgegeten. Het heeft ons wel gesmaakt.

Toen wij later in Belorado kwamen hebben wij daar maar koffie gedronken. Het was toen net 13.00 uur geweest. Bij het bestuderen van de route kwamen we er achter dat wij het beste in Villafranca Montes de Oca konden gaan kijken voor een slaapplaats ook al was dit nog maar enkele kilometers verder. Daarna zou de eerstvolgende slaapplaats pas na 30 km komen en dat was toch iets te ver voor vandaag. Dus hebben wij ons maar in Villafranca in de herberg een slaapplaats gezocht.

Vandaag was het heel zonnig weer en al snel konden wij een van onze jasjes uit doen. Na de middag kon het zelfs zonder jasje.

De afstand vandaag was slechts 57 km.

Vanmorgen om 6.00 uur begon het te spoken in de herberg waar wij sliepen. Er waren een paar wandelaars op een andere kamer die heel vroeg wilden vertrekken en zoveel lawaai maakten dat de anderen ook allemaal wakker werden. Uiteindelijk zijn wij rond 6.30 uur ook maar opgestaan en hebben wij ons ook maar gereed gemaakt om te vertrekken.

Nadat we afscheid genomen hadden van Peter en Unsun hebben wij in de keuken nog even iets gegeten en zijn toen op de fiets gestapt om onze route van vandaag te beginnen.

10 kilometer nadat wij vertrokken waren, kwamen wij in de stad Logroño. Dat was rond 08.45 uur. Daar ontmoeten wij de Canadese dame die ook bij ons op de kamer had geslapen. Zij was rond 6.30 uur vertrokken en nu al in Logroño. Zij had dus flink doorgestapt.

Na Logroño toen wij de stad uit waren kwamen wij op het Caminopad. Onderweg kwamen wij steeds meer pelgrims tegen. Wij waren nu immers op een gedeelte dat door de wandelaars gebruikt werd. Het was een smalle veldweg met los grind en keien. Dit was behoorlijk vermoeiend stuk. Uiteindelijk kwamen wij weer op de grote weg richting Navarette. Daar hebben wij koffie en chocomel gedronken.

Vanuit Navarette zijn wij over de grote weg richting Nájera gefietst. Dit was een lange weg met weinig spectaculaire momenten. Het enige dat wij daarover kunnen zeggen is dat de weg gestaag omhoog ging. Er moest soms tot wel 10% geklommen worden. In Ventosa hebben wij onze tocht even onderbroken om iets te lunchen.

Daarna gingen we weer lekker verder. Het was wel zo dat wij de gehele weg alweer de wind tegen hadden. Het was daardoor erg Fris.

Vanuit Nájera moesten wij richting Sto.Domingo de la Calzada. Dat is een behoorlijk eind en dat kon helaas ons doel vandaag niet worden. Wij stelden ons derhalve tot doel het plaatsje Berceo.

De lange weg die wij hierheen moesten fietsen leek bergaf te gaan, maar dat was gezichtsbedrog. De weg liep steeds in een vals plat omhoog. Wel nam de wind af en begon het behoorlijk warm te worden. Ik kon in de korte mouwtjes en korte broek fietsen.

In Badaràn zijn wij even gestopt om koffie te drinken. Terwijl wij op het terras zaten kwam een oudere man naar ons toe en begon ons van alles te vertellen. Wij verstonden er echter niet veel van. Wel begrepen wij uiteindelijk dat hij het geweldig vond dat wij met de fiets naar Santiago gingen. Ook toonde hij ons een foto waar hij als jongeman op een renfiets zat. De foto was uit 1950 (jaartal stond achterop). Hij vertelde dat hij in augustus 87 jaar zou worden. Leuk toch die spontaniteit.

Uiteindelijk kwamen wij na 64.5 km aan in Berceo. Het was de hele dag zonnig met in de morgen een fris windje, maar later nam de wind toch iets af. Wij moeten nu wel even in de plaatselijke bar gaan kijken of we internet mogen gebruiken om dit blog te posten.

In het bericht van vandaag hebben wij met opzet een berichtje geplaatst dat wij er de pee in hadden en wilden omkeren.
Wij hadden tijdens het fietsen uitgedacht eens iets in die zin te schrijven om te kijken wat de reacties zouden zijn. Het was als een grapje bedoeld. Toch is het best wel prettig te ervaren dat er heel wat mensen zijn die met ons meeleven en het dus erg zouden vinden als wij het nu zouden opgeven.
Maar wees gerust opgeven is helemaal geen optie en wij gaan gewoon door tot het einde van onze voorgenomen tocht. Wij hebben er nog steeds evenveel en misschien nog wel meer zin in als toen wij begonnen zijn. Het gaat allemaal erg goed en de mensen die wij tot op heden allemaal ontmoet hebben zijn echt vriendelijk en behulpzaam.

Vanavond hebben wij in een restaurant gezellig gegeten met Peter uit Duitsland (Eifel) en Unsunn Lee uit Zuid-Korea. Wij kunnen elkaar goed verstaan omdat wij allemaal Duits spreken. Unsunn heeft 6 jaar in Basel (Zwitserland) gestudeerd en spreekt ook Duits. Zij is een fan van Guus Hiddink vertelde ze. Hij was de grote Nederlander die met Korea een geweldig wereldkampioenschap had gespeeld.

Ook de ontmoetingen met Robbert Seghers en Fritz en Albert willen wij niet missen. Die komen wij toch altijd weer tegen.

Dus bij deze sorry voor de grap die wij hebben uitgehaald. Wij zien jullie wel over 2 weken. Groetjes.

Vandaag op 1 mei – de dag van de arbeid – is het toch niet nodig om zware inspanningen te verrichten? Wij hebben vandaag toch ook recht op de feestdag die hier in Spanje volop zorgt voor overvolle plaatsen. De mensen hebben allemaal een lang weekend.

Toen wij vertrokken was het een beetje afwachten wat het weer zou gaan brengen. Er hingen nogal veel donkere wolken boven de bergen. Gelukkig bleef het de hele dag droog. Wij hebben geen regen gehad in tegenstelling tot onze vriend Robbert uit Amsterdam. Hij had een flinke regenbui toen hij van Puente la Reina vertrok. Hij vertelde dat toen wij hem onderweg tegenkwamen. Nu is hij ons toch wel echt voorbij en zullen wij hem waarschijnlijk niet meer treffen.

Het was vandaag toch weer veel op en neer. Er waren verschillende behoorlijke klimmetjes die wij moesten bedwingen. Op een gegeven moment hadden wij er toch wel een beetje de pee in. Na de zoveelste berg wilden wij eigenlijk omkeren en terug naar huis gaan. Wij zitten er bijna doorheen.

Na de zoveelste berg hebben wij in Los Arcos iets gegeten en koffie gedronken. Het was gezellig druk in de bar/restaurant waar wij terecht waren gekomen. Het heeft ons wel goed gesmaakt en dus konden wij weer vol goede moed verder gaan.

De hele weg hebben wij wel genoten van het mooie uitzicht en de lekkere geuren die langs de route te ruiken waren. Het is jammer dat wij geen geurfoto’s kunnen maken anders konden jullie dat ook ruiken.

Bij Los Arcos troffen wij ook op een colonne van terreinauto’s die door de omgeving aan het crossen waren. Wij zagen ze al van verre over de stoffige wegen scheuren. De stofwolken waren goed te zien. Hier blijkt ook alweer dat het erg droog is hier in de omgeving.

Op zo’n 7,5 km voor Viana kwamen wij boven op een berg toen wij een bordje zagen van een “bar”. Omdat het zondag is vandaag besloten we om even een pauze te nemen en iets te gaan drinken. Die bar bleek een keetje van golfplaten en een stukje tentdoek. Wel stonden er voldoende stoelen. Dus wij hebben ons daar iets te drinken gekocht. Door de uitbater werden wij even later getrakteerd op een koek. Wij mochten uit een grote doos iets uitkiezen. Het was toch echt wel tof van die man om ons zomaar iets te geven.

Wij hebben ons daarna weten door te zetten tot aan Viana. Daar hebben wij in de Albergue Municipale een slaapplek gevonden. Wij liggen met 6 andere personen op een kamer. Er zijn verschillende nationaliteiten. Het zal me wel weer het nachtje worden.

Nadat we ons geïnstalleerd hadden gingen we even het stadje verkennen en wat schets onze verbazing? Komen wij in een straatje onze Fritz en Albert tegen. Zij waren ook aangekomen in Viana, maar wilden nog doorrijden naar Logroño. Wat een toeval dat wij ook die twee vandaag weer tegenkwamen.

Ik begin nu een beetje leeg te raken over hetgeen ik moet neerschrijven. Het is elke dag weer fietsen en bergbeklimmen, alleen de omgeving en het uitzicht zijn steeds verschillend en dat maakt alles goed.

Vandaag hebben wij alles bij elkaar toch weer 62,8 km en 1240 hoogtemeters afgelegd. Het was wel zonnig weer en soms was het echt wel warm.

Na een goede nachtrust in het pension El Peregrino hebben wij de route weer opgepakt en ging het in ras tempo bergaf richting Pamplona. Voordat wij Pamplona bereikten ging het een beetje mis. De beschrijving in het routeboekje was een beetje verwarrend en daardoor begonnen wij iets te zwerven. Gelukkig vonden wij de wandelroute en een daaraan gekoppelde fietsroute. Deze ging door de stad. In de mooie oude stad zijn wij de Catedral gaan bezoeken. Daar was een gezongen mis bezig dus konden wij geen foto’s maken.

Via smalle schaduwrijke straatjes fietsten wij tussen hoge huizen met bloemenbalkons de oude stad in. Daar hebben wij een kop koffie genoten en zijn wij de andere zijde de stad uit gefietst. Terwijl wij over de grote weg fietsten hoorden wij plotseling iemand achter ons roepen: “zet hem op jullie twee.” Toen wij keken zagen wij dat het echtpaar uit Dongen ons achterop kwam gereden. Zij zwaaiden vrolijk naar ons.

Vanaf dat moment ging het allemaal een beetje door elkaar. Door de locals werden wij gewezen op de route die wandelaars volgden. Dit was echter niet onze route, dus raakten wij een beetje in de war. Uiteindelijk lukte het ons de route weer even op te pikken richting Cizur Menor. Daar werden weer op een verkeerd spoor gezet en na enkele kilometers te hebben omgereden zijn wij op GPS naar Puente la Reina gefietst. Na enige tijd kwamen wij op de NA6000 en zaten we dus weer op de route van het boekje. Bijna ging het toen weer mis. De GPS gaf aan dat wij linksaf moesten, terwijl het boekje zei rechtsaf. We hebben maar gekozen voor het boekje en na enkele kilometers bleek dat de goede keus.

Onderweg hebben wij  allerlei weersomstandigheden gehad. In het begin was het zonnig. In Pamplona begon het licht te regenen, maar het zette niet door. Het werd weer even droog en zonnig. Toen wij Pamplona uitreden begon het ook nog stevig te waaien. Gelukkig hadden wij de wind niet altijd van voor. In Beriáin moesten wij even van de weg en snel een schuilplaats zoeken. Er stak plotseling een behoorlijk harde wind en het begon hard te regenen. Wij stonden net aan de goede kant van de weg want door de harde wind viel alle regen aan de overzijde van de straat en ging alles dus mooi over ons heen. De laatste kilometers voor Puente la Reina kregen wij toch nog een flinke regenbui te verduren. Wij fietsten op een open stuk en konden nergens schuilen.

Uiteindelijk kwamen wij met veel tegenwind aan in Puente la Reina. Daar vonden wij een goede slaapplaats en daar troffen wij onze vriend uit Amsterdam. Hij was ook net aangekomen vanuit St.Jean. Hij had de dag ervoor noodzakelijkerwijs een rustdag moeten nemen in verband met zijn knie.

Toen wij het stadje bezochten en een kerk binnengingen zagen wij daar Fritz en Albert zitten. Zij waren ook aangekomen en de kerk gaan bezoeken. Toeval dus dat wij hun beide opnieuw troffen.

Vandaag hebben wij 69.1 kilometer afgelegd in zoals reeds gezegd wisselende omstandigheden.

St.Jean-Pied-de-Port hebben wij vanmorgen even na negen uur verlaten. Voordat wij weggingen hebben wij een “grand” petit dejeuner gebruikt bij onze gastvrouw Louise Harriet. Het was een uitgebreid ontbijt, met crêpes, eigen gemaakte jam en een stuk appelgebak.

Gisteravond hebben wij een bijzondere ervaring gehad. Zoals reeds gisteren vermeld troffen wij in St.Jean een jongeman uit Amsterdam. Hij stond met zijn fiets dwars op de weg en was gekleed in een wit tenue. Hij sprak ons aan en zei dat wij Hollanders waren en vroeg ons of wij een foto van hem wilden maken. Dat hebben wij uiteraard gedaan. Tijdens het gesprek kwam het ter sprake dat ik de route van Spanje niet op de GPS had omdat ik dat niet kon vinden. Hij gaf aan dat hij hem wel had en wilde mijn email-adres om het door te zetten. Later op de avond kreeg ik inderdaad zijn berichtje met de bestanden. Nu kunnen we toch met de GPS-ondersteuning verder. Vandaag tijdens de eerste kilometers kwam even ter sprake of dit nu toeval was of niet. Terwijl wij het erover hadden kwamen we hem weer tegen. Wat betekende dit?

Na een korte rit van 8 kilometer bereikten wij Arnéguy aan de Frans-Spaanse grens. Nadat wij de grens gepasseerd waren begon de weg alweer te stijgen. Na een korte maar steile klim dacht ik dat wij het nu wel weer even gehad hadden, maar niets was minder waar. Het ging even bergaf en daarna begon de “grote” klim. Deze klim, van bijna 20 kilometer, bracht ons naar de top van de “Puerto de Ibañeta”. De klim ging van Arnéguy (244m) via Valcaros (365m) naar de pas op een hoogte van 1057m. Tijdens de klim kwamen we diverse pelgrims tegen. De meesten waren te voet. Ook troffen wij een pelgrim op de fiets. Dit bleek een Ier te zijn. Hem zijn wij de gehele dag vaker tegengekomen. Om 12.15 uur bereikten wij de top. Aldaar troffen wij een echtpaar uit Dongen, die met de auto en caravan onderweg waren naar Portugal. Zij waren ons eerder in de helling al eens gepasseerd. Wij hebben een leuk gesprekje gehad.

Na de onderbreking op de top van de Puerto de Ibañeta ging het even bergaf. Na 1,5 km kwamen we aan in  Roncesvalles. Daar hebben wij gegeten en de accu’s bijgeladen.

Hierna ging het een tijdlang lekker bergaf. Wij zijn gedaald tot even voorbij Burguete. Dit was op 860m hoogte. Daar begon een nieuwe klim van 2 km (6%) naar Mezkiritz op 922m hoogte. Hierna begonnen wij echt te dalen tot aan Erro. Daar hoopten wij een slaapplaats te vinden, doch helaas het enige hostel in die plaats stond te koop. Dus moesten wij maar weer verder.

Na een klim van 3 km (7%) kwamen wij boven op de top van de “Puerto de Erro” op een hoogte van 801m. Boven op de berg stond een rijdende winkel waar allerlei kleine versnaperingen te koop waren. Ook kon je er een “caminostempel” krijgen. Daar troffen wij heel veel pelgrims, onder andere een drietal Zuid-Koreanen. Ook onze “vriend” uit Ierland kwam daar weer bij ons.

Nadat wij iets gedronken hadden ging het weer verder. Het ging nu weer bergaf tot aan het dorpje Zubiri (525m) waar wij weer wilden kijken voor een slaapplaats. Daar bleek echter dat alle slaapplekken voor de camino bezet waren. Het wemelde er ook van de pelgrims. Een slaapplaats in het plaatselijke hotel was wel beschikbaar, maar de prijs was toch iets te hoog. Dus op naar de volgende plaats, namelijk Larrasoana. Daar lukte het wel om een geschikte slaapplaats te vinden. Die moeten wij nu delen met Fritz und Albert aus Deutschland. Wel te rusten.

Hadden wij vandaag maar 40 kilometer willen fietsen, het zijn er toch 60 geworden. Het kon niet anders. Het was wel heel mooi weer. Heel veel zon.

Toen wij vanmorgen de refugio in l’Hopital-St.Blaise verlieten zagen wij achter ons donkere wolken. Gelukkig zijn die donkere wolken niet te zien in de richting die wij moeten gaan. Daar was de lucht blauw met wat kleine wolkjes.

Na een korte afstand gefietst te hebben zagen wij links van de weg onze Zwitserse medepelgrims met stevige tred lopen. Zij waren iets eerder vertrokken. Na ongeveer 6 kilometer zagen wij ook de Italiaanse pelgrims links van de weg lopen. Na hen een buon camino te hebben gewenst gingen wij verder en begonnen we aan de eerste klim van ongeveer 1 kilometer. Vanaf dat moment ging het de hele tijd op en neer. Het waren meerdere korte klimmetjes als voorbereiding op de grote klim die zou komen. In Mauléon-Licharre hebben wij bij de Lidl onze voorraad voor het eten op peil gebracht. Ook hebben wij een croissantje en koffiebroodje als ontbijt gegeten. Dit omdat het oude stokbrood dat wij bij het ontbijt hadden nogal aan de harde kant was.

Na zo’n 20 kilometer op en neer te zijn gefietst kwamen wij in Musculdy. Daar begon de grote klim naar de top van de Col d’Osquich. 

Dit is een klim van 5 kilometer lengte met een  stijgingspercentage van gemiddeld 5,4%. Het bord van de eerste kilometer gaf meteen al 7,5% aan. Dus het werd behoorlijk klimmen geblazen. Het is ons wel gelukt om in een redelijk tempo naar boven te fietsen en de top te bereiken. Boven op de top hebben wij ons dan ook getrakteerd op een kop chocomel en een kop koffie.

Daarna hadden wij wel een mooie lange afdaling. Maar na een paar kilometer moesten wij in de remmen want er kwam een kudde schapen over de weg. Wij dachten eerst dat Spook eraan kwam rennen, maar het was hem niet. Dus jammer genoeg hebben wij hem niet kunnen begroeten.

Toen wij de afdaling echt achter ons hadden kwamen wij bij de plaats Cibits. Daar hebben wij besloten om iets te gaan eten. Het was bijna 12.00 uur. Wij moesten even wachten. Terwijl wij wachtten kwamen er van alle kanten werklui naar binnen die aan de tafels gingen zitten om te eten. De zaal was in een mum van tijd vol. Wij kregen uiteindelijk hetzelfde menu voorgeschoteld. Dat was een 4-gangenmenu en echt lekker en goed verzorgd. En dat voor € 15,00 pp.

Na de lunch zijn wij via een drukke weg richting St.Jean-Pied-de-Port gefietst. Dit kon kennelijk niet anders. Rond 14.45 uur kwamen wij in St.Jean-Pied-de-Port aan. Bij het Office du Tourisme zijn wij naar een slaapplaats gaan informeren. Daar kwamen wij onze Duitse vriend uit Erkelenz weer tegen. Dit was toeval? Nee toeval bestaat niet. Hij vertelde dat hij via Lourdes gekomen was. Dit was hem  echter vies tegengevallen. Het was veel te druk in Lourdes. Nu moest hij twee nachten hier doorbrengen omdat hij een rugzak per post uit Duitsland verwachtte.

Later zijn wij nog even de stad in geweest om wat rond te kijken. Wij troffen toen een jongeman uit Amsterdam die met zijn renfiets al 14 dagen onderweg was.

Vandaag hebben wij 57,6 kilometer afgelegd. Het aantal hoogtemeters vandaag bedroeg 3049 meter. Het was de hele dag zonnig.

Na een goede nachtrust zijn wij vanmorgen weer vertrokken. Hadden wij gistermorgen een helling van de categorie Sibbergrubbe, vanmorgen was er na 1,5 kilometer een helling van de categorie Cauberg. Gelukkig waren de accu’s vol en dus gaf dit geen probleem.

Kort nadat wij de route weer hadden opgepakt werden wij voor een dilemma geplaatst. Het routeboekje gaf aan dat wij rechtdoor moesten, terwijl de GPS aangaf dat wij rechtsaf moesten. We moesten dus een keuze maken. Gelet op het weer, het begon te miezeren, heb ik gekozen om via de GPS verder te gaan. Uiteindelijk kwamen wij in Montardon weer op de route. Later bleek dat er toch meer verschil zit in de routes, maar dit leidde niet tot echte problemen.

Omdat het motregende hebben wij wel onze poncho’s moeten gebruiken. Na de koffie van 10.30 uur hebben wij deze poncho’s weer opgeborgen. Vanaf dat moment is het de hele dag weer droog gebleven.

Het landschap veranderde ook weer. Het werd weer bosrijker en mooi heuvelachtig. De Pyreneeën zijn nu beter zichtbaar. De grote bergen komen steeds dichterbij. Gelukkig is het gedeelte waar wij nu fietsen lekker vlak en wij kunnen goed opschieten.

Toen wij in Lescar kwamen moesten wij eerst een stukje tegen het verkeer in fietsen. Na een flink steile afdaling kwamen wij in het stadje. Vanuit Lescar zijn wij naar Lacommande gefietst. Daar bleek het enige restaurant te koop te staan en dus moesten wij weer zelf voor onze lunch zorgen. Inmiddels hadden wij de kerk gevonden. Naast de kerk was een veldje met pelgrimskruisjes. Daar hebben wij weer lekker gegeten.

Inmiddels hadden wij een grote boog om Pau heen gemaakt. Misschien hadden wij beter recht door Pau heen kunnen gaan en daarmee vele kilometers minder hoeven te maken. Edoch dit mag de pret niet drukken.

Na Lacommande ging het via veel landwegen in de richting van Oloron-Ste.Marie. Dit was soms wel erg pittig want er waren meerdere klimmetjes van 8%. Om 14.00 uur, na zo’n 56 kilometer gefietst te hebben, kwamen wij uiteindelijk in Oloron-Ste.Marie. Omdat de etappe van morgen naar St.Jean-Pied-de-Port volgens het routeboekje 70 kilometer zou zijn, besloten wij om toch nog maar iets door te fietsen. Uiteindelijk hebben wij 77,9 klilometer afgelegd en zijn wij in l’Hopital-St.Blaise terechtgekomen en hebben daar in een refugio onderdak gevonden.
’s-Avonds hebben wij het eten moeten halen in een plaatselijk restaurant. Dit restaurant was eigenlijk gesloten maar voor de pelgrims maakten zij een uitzondering. Het eten moest wel in de refugio gegeten worden. Dit was gezellig omdat wij met 7 personen van verschillende nationaliteiten aan tafel zaten. Er waren 2 Zwitsers en 3 Italianen. Het gesprek aan tafel ging in allerlei talen en met veel gebaren.

Vandaag helaas geen internet in het dorpje waar we zijn. Het is afgelegen en er zijn maar een paar huizen. We zullen het dus morgen pas kunnen posten.

Het paradijsje, camping Pouylebon, zoals Ria het noemde moesten wij vanmorgen toch verlaten. Het is immers de bedoeling dat wij naar SdC gaan. Via de Sibbergrubbe, zo’n bergje moesten wij op, zijn wij weer op de route terechtgekomen.

Nadat wij het plaatsje Pouylebon verlaten hadden en over een plat gedeelte richting Laveraét fietsten konden wij links van ons in de verte al de besneeuwde toppen van de Pyreneeën zien liggen. Dit was echt wel bijzonder.

Bij het plaatsje Laveraét ligt een Pelgrimskerkje. Ik wilde dat kerkje gaan bezoeken maar helaas was ook dit kerkje net zoals vele anderen gesloten. Na een paar afdalingen en beklimmingen kwamen wij in Marciac. Hier hebben we inkopen gedaan en even op het dorpsplein rondgekeken. Daarna ging het richting Maubourguet. Dat was zo’n 14 kilometer lang over een grote drukke weg fietsen. Er waren wel mooie vergezichten, maar verder was er niets te beleven. Ook de omgeving was weer zoals in Noord-Frankrijk, namelijk uitgestrekte landbouwvelden.

Na de lunch gingen we weer verder in de richting van Lahitte-Toupière en Vidouze. In dit laatste plaatsje kregen we een enorme helling voor onze kiezen. Het laatste stukje was zo steil dat Ria de grootste stand van de ondersteuning moest gebruiken, met als resultaat dat er niets meer in de accu over was. Dus moest er in Luc-Armau van accu gewisseld worden. Gelukkig ging het een stukje verder weer even behoorlijk bergaf en lukte het mij om een streepje bij te laden. Na deze afdaling kwamen wij in Anoye. Bij het verlaten van Anoye ging het mis. Wij kwamen op een punt waar een aanduiding van de St.Jacobsroute stond met een pijl naar rechts. De GPS was op dat moment niet duidelijk en de beschrijving in het routeboekje gaf aan dat wij ergens rechtsaf moesten. Dus hebben wij de weg naar boven maar genomen. Dit was een behoorlijke klim en met veel klauterwerk kwam ik toch fietsend boven. Ria moest een stukje gaan lopen omdat het niet lukte om te blijven fietsen. Na enkele kilometers bleek dat wij toch niet op de juiste fietsroute zaten. We zaten wel op de wandelroute. Om niet te verdwalen zijn wij deze wandelroute dan maar blijven volgen. Via veldweggetjes en wat graspaadjes kwamen wij uiteindelijk toch weer op de D7, de weg naar St.Jammes die wel weer op de route lag. Gelukkig zijn wij toen over de goede route naar Morlaas kunnen gaan. In Morlaas hebben wij een slaapplaats gevonden.

Even ter info van Mariet en Jean. Wij zitten nu op de route die niet door Lourdes gaat. Het was toch al niet de bedoeling om Lourdes aan te doen. Wij hebben Bernadette in Nevers bezocht en daar onze intenties achtergelaten.

Vandaag hebben wij toch weer 68,2 kilometer afgelegd. Het was de hele dag droog met een beetje zon, maar toch frisjes door de wind.