Dag 42: 12-05-2016
Vandaag wordt het de laatste dag van onze fietstocht. Dat wil echter niet zeggen dat wij meteen terug komen naar Nederland. Wij blijven nog een paar dagen in Spanje en komen daarna rustig terug. Wij moeten ook een beetje afkicken van alles wat we gedaan hebben. Het is alleen vreemd om nu niet meer op de fiets te moeten stappen en vele kilometers te moeten afleggen.
Maar ja, toen wij vanmorgen vertrokken vanuit Melide was het weer eens aan het regenen. Het was gelukkig alleen maar een beetje miezeren maar je wordt er toch wel nat van. Dus hebben wij maar weer eens de poncho’s aangedaan.
In de hoop dat het vandaag eens een beetje vlak zou zijn gingen wij vanuit Melide eerst een stukje bergaf. Na een korte afdaling van 400 meter moesten wij echter linksaf richting San Martiño. Meteen hadden wij nu alweer een klimmetje. Wij hebben dat klimmetje met goede moed genomen. Na San Martiño moesten we rechtsaf de DP7901 gaan volgen in de richting van Arzúa. Wij kwamen daar door allerlei kleine gehuchten die nauwelijks op de kaart te vinden zijn. Men wilde ons van de grote drukke N547 weghouden. Door de miezerregen was het ook niet leuk om foto’s te maken. Dit heb ik tot een later tijdstip bewaard.
Na Arzúa moesten wij toch enkele kilometers over de drukke N547. Het was inderdaad soms een beetje akelig. De Spanjaarden menen kennelijk allemaal dat zij Fernando Alonso zijn. Er wordt door heel veel automobilisten erg hard gereden en zij nemen in de bochten geen gas terug. Ik was dus blij dat wij bij A Curiscada weer van die weg af mochten de stillere AC240 op in de richting van Touro. In Touro hebben wij even een rustpauze ingelast en koffie/chocomel gedronken. Leuke bijkomstigheid was dat terwijl wij in het café zaten er een automobilist aankwam die ook het café in kwam. Hij liet zijn auto letterlijk gewoon onder kont uitvallen. Wel langs de weg maar midden op de kruising. Even later was er rumoer in de zaak. Wat bleek, de Guardia Civil was bezig met het bekeuren van de auto. Dus toen de Guardia weg was ging de eigenaar van de auto spoorslags naar buiten en verplaatste de auto. Toen een volgende gast binnenkwam, die hetzelfde deed, werd hij er op gewezen wat net gebeurd was. Hij verplaatste zijn auto ook snel.
Na Touro moesten wij nog 28 km fietsen naar SdC. Het voordeel was wel dat het inmiddels gestopt was met regenen, dus konden wij de poncho’s uitlaten. Ik wilde de mijne eerst achterlaten in Touro, maar Ria vond toch dat wij hem moesten meenemen.
Wij hadden al behoorlijk veel klimmetjes gehad en nu kwamen er nog meer bij. Kennelijk was het ons dus niet gegund om rustig naar SdC te fietsen. Het ging steeds maar weer omhoog en omlaag. Hadden wij een afdaling gehad dan kwam niet veel later weer een nieuwe beklimming. Bovendien was er na Touro nergens meer een gelegenheid om iets te eten of te drinken.
Vlak voor SdC werd het nog leuker. De weg over de autoweg was afgesloten. Er werd een nieuwe brug aangelegd. De omleiding was kort maar heftig. De weg daalde eerst 10% en vervolgens ging het weer 10% omhoog. Leek wel een van de 8-banen van de Efteling. Maar toen we deze horde genomen hadden zagen we SdC voor ons liggen. Er volgde even een afdaling en daarna weer een behoorlijke klim naar de stad.
Eenmaal in de stad hebben wij het hotel gezocht waar wij de fietsen moesten inleveren om op transport te gaan terug naar Nederland. In het hotel hebben wij ook meteen een kamer genomen om de nacht door te brengen.
Na een lekkere douche zijn wij even de stad ingegaan voor een verkenning. Morgen kunnen wij de stad uitgebreider gaan bekijken, maar eerst gaan we langs het pelgrimsbureau om onze credencials te laten controleren en de Compostela te krijgen.
Vandaag hebben wij nog 65,3 km toegevoegd aan onze route. Het aantal hoogtemeters voor vandaag staat op 2217 en dat is toch behoorlijk veel. Deze rit zullen wij niet snel vergeten.
