Dag 41: 11-05-2016
Vanochtend was het droog toen wij opstonden. In de Albergue hebben wij een “klein” ontbijt gehad, waarna wij de fietsen weer hebben beladen en bepakt. Toen ik met mijn fiets wegwilde was ik het sleuteltje kwijt. Even was er paniek, maar de sleutel lag in een stoel in de gemeenschappelijke ruimte. Dus wij konden toch weer op weg.
Wij hadden gedacht dat het vandaag een gemakkelijke rit zou worden, maar niets was minder waar. Het was een behoorlijk zware rit met heel veel klimwerk. Wij kregen op papier zo’n 8 klimmetjes voorgeschoteld met een stijgingspercentage tussen de 5 en 10%.
Er was een klim bij van 12 km lengte. Gelukkig was deze niet zo steil. In totaal hebben wij zeker 30 km moeten klimmen. Er waren ook behoorlijk veel kleine klimmetjes van zo’n 300 meter. Daar tegenover stonden gelukkig twee langere afdalingen zodat wij de accu’s weer een beetje konden bijladen.
Toen wij Sarria verlieten kwamen wij meteen op de grote weg terecht. Die weg hebben wij tot aan Ventas de Narón gevolgd. Tijdens de afdaling van Castro richting Portomarin kwamen wij langs een punt van waaruit wij het stuwmeer in de Rio Miño prachtig konden zien liggen. Ook het grote viaduct was vanaf dit punt goed te zien. Nadat wij via het viaduct naar de overzijde van het stuwmeer waren gegaan moesten wij weer even klimmen. Wij kwamen toen aan de brug (Embalse Belasar) die naar Portomarin leidde. Aan het eind van de brug was een trap met een opvallend poortje. Dit zou een replica zijn van een middeleeuws brugdeel. Om Portomarin te kunnen bereiken moesten wij even een steile helling beklimmen. In Portomarin hebben wij een kop koffie met caminocake genuttigd.
Daarna hebben wij de klim van 12 km naar Ventas de Narón gemaakt. Hier hebben wij de lunch gebruikt. Het was bij dit rustpunt erg druk. Er waren heel veel pelgrims die daar langskwamen. Terwijl wij daar zaten vertrok een groep Japanse pelgrims, maar voordat die vertrokken werden er verschillende rek- en strekoefeningen gedaan. Wel zo verstandig.
Toen wij weer verder gingen kwamen wij terecht tussen de wandelaars. Nu bemerkten wij eigenlijk pas hoeveel wandelaars er onderweg zijn naar Santiago. Het was voor ons extra uitkijken geblazen. Bij de Meson de Brea zouden wij het Caminopad moeten gaan volgen. Dit was echter ondoenlijk omdat het een smal pad is van grind en modder. De wandelaars zouden dan veel last van ons hebben. Dus hebben wij gekozen voor de N547, de grote weg naar Palas de Rei. Nu komen wij tot de conclusie dat Rob en Marlies Selker daadwerkelijk een grootse prestatie hebben geleverd om deze tocht in 100 dagen vanuit Geleen te doen. Wij hebben de paden gezien waarover “gelopen” moet worden.
In Palas de Rei hebben wij de fietsroute weer opgepakt. Nu was het nog 15 km langs de N547 fietsen tot aan Melide. Op deze weg bleek dat de vrachtwagenchauffeurs alert zijn op ons, want toen wij aan het klimmen waren kwamen er twee vrachtauto’s tegemoet waarvan de chauffeurs aan het klappen waren toen zij ons zagen. Leuk toch om dit te zien.
In Melide hebben wij een slaapplaats voor vannacht gezocht en wederom gevonden. Het is ons tot op heden steeds gelukt om een slaapplaats te vinden, hopelijk lukt ons dat morgen in Santiago ook.
Vandaag hebben wij 62.4 km gefietst in goed weer. Het weer vandaag was prima. De zon scheen, maar het was gelukkig niet te warm. Zo zou het altijd moeten zijn.
