Dag 36: 06-05-2016

Gisteravond bij het avondeten hebben wij aan tafel gezeten met 2 Amerikaanse echtparen en 2 Finse dames. Die waren de camino aan het lopen. De Amerikanen waren gestart in St.Jean Pied de Port, terwijl de Finse dames in Burgos gestart waren. Zij lieten hun bagage nabrengen en hadden alleen een kleine rugzak. Het was best gezellig.

Regen! Vandaag voor de eerste keer regen in Spanje, dus bij het vertrek moesten al meteen de poncho’s en de regenbroeken aan. Vanuit de rural zijn wij vertrokken naar het dorpje Carrión de los Condes dat op 5 km afstand ligt. Daar hebben wij bij de bank geld uit de muur gehaald en inkopen gedaan. Hierna zijn wij met een klein beetje moeite de plaats uit gefietst en hebben wij de route weer opgenomen.

Vandaag zou het een saaie route worden volgens het routeboekje. Er zijn ellelange wegen te gaan en de mogelijkheden om iets te drinken of te kopen langs de route zijn beperkt tot een plaats, namelijk: Calzadilla de la Cueza. Dus waren wij voorbereid op een moeilijk traject. De eerste 12 km mochten wij nog over een verharde weg fietsen, daarna begon een grindpad dat ook door de wandelaars gebruikt werd. Dit grindpad moesten wij 12 km lang volgen. Dit was erg lastig fietsen, de grond was soms erg drassig met veel kuilen en de wandelaars gebruikten de hele weg. Dus het was steeds uitwijken voor de kuilen en de wandelaars.

Na het dorpje Calzadilla kregen we het weer gemakkelijk. Wij konden de N120 volgen over de rijbaan, terwijl de wandelaars links van de weg over het grindpad liepen. Het was nu blik op oneindig en fietsen maar. De regen bleef onverminderd vallen en de fietsen werden heel smerig.

Toen wij het plaatsje Sahagún naderden zagen wij voor ons een eenzame fietser. Toen wij hem ingehaald hadden bleef hij achter ons fietsen. Op een gegeven ogenblik zei hij in het Vlaams: Het is makkelijk achter jullie uit de wind te fietsen. Het bleek een Belg uit Antwerpen te zijn. Hij was in Pamplona gestart omdat het starten in St.Jean Pied de Port die dag niet mogelijk was in verband met het weer. Er zijn toen volgens hem ook verschillende pelgrims per helikopter geëvacueerd. Dit alles hebben wij gelukkig niet meegekregen. In Sahagún hebben wij samen met de Belg iets gegeten.

Daarna gingen wij ieders onze weg. Wij hebben een tijdje achter hem gefietst tot hij bij een kapelletje stopte. Daarna hebben wij hem niet meer gezien.

Het routeboekje geeft na Sahagún aan dat het nu verder gaat over het fascinerende Castiliaanse hoogland, uitgestrekt en verlaten op dromerige dorpjes na. Dit hebben wij echter niet als fascinerend ondervonden. Door de regen en de eindeloos lange weg was het niet echt leuk om te fietsen. Behalve enkele pelgrims kwamen wij niets tegen. Het was echt gewoon trappen en doorgaan.

Gisteravond werden wij verrast door sms’je van Martin en Mien uit Ransdaal. Zij waren nu in de “buurt” van León en wilden ons zaterdag ergens ontmoeten. Na wat uitzoekerij gaan we proberen elkaar te ontmoeten in het dorpje Trobajo de Cerecedo. Omdat wij dit dorpje dus op zaterdagmorgen moeten bereiken was het nodig om vandaag tot aan Mansilla de las Mulas te komen. Dit is ons gelukt. Wij hebben hiervoor wel 85,7 km moeten fietsen in de regen. Het laatste stukje was het iets droger. Wij waren net op tijd in Mansilla, want toen begon het even heel hard te regenen. Wij konden gelukkig schuilen.

In verband met de regen hebben wij vandaag maar weinig foto’s gemaakt. Dit halen wij echter wel weer in.